about.

Ge(l)inkt.

'De volgende keer dat we afspreken, zetten we samen een tatoeage', stuurde een vriend me ooit. Een bericht dat tot op de dag van vandaag aan me blijft knagen. Zou ik? Durf ik?

Mijn eigen huid is nog een leeg canvas: onversierd, onbeschilderd, ongetatoeëerd. Iets blijft me tegenhouden om daar verandering in te brengen.

Misschien is het de permanentie van een tatoeage die me afschrikt. Of het idee van een naald die herhaaldelijk in mijn huid prikt. Of mis ik gewoon de juiste link?

De link in mijn hoofd die ervoor zorgt dat ik mijn angsten opzij zet en de stap durf te wagen bijvoorbeeld. Of de link naar de juiste tatoeage om te laten zetten.

Een groot contrast met mensen die al wel snel wisten welke tatoeage ze wilden laten zetten. Zoals Romah, Wouter en Soetkin. Drie verschillende mensen met drie verschillende tatoeages. Ieder met zijn eigen motivatie, verhaal, ontwerp en gevolgen.

Alle drie getuigen ze over het 'waarom' van hun tatoeage(s).